Dzieci z ADHD nadaktywno-imuplsywnym są wyjątkowo aktywne, nauczyciele określają ich jako niespokojne, nie potrafiące usiedzieć na miejscu, w nieustannym ruchu. Ta ciągła wysoka aktywność nie tylko powoduje problemy w szkole, sprawia problemy zawsze wtedy kiedy dziecko musi usiedzieć na miejscu przez dłuższą chwilę np. podczas mszy czy jazdy samochodem. Takie dziecko może się wychylać przez okno, narzekać a nawet płakać.
Dzieci z takim rodzajem ADHD nie są cierpliwe - mogą za szybko odpowiadać w klasie nie podnosząc rąk, wpychać się do kolejki i przeszkadzać innym kiedy mówią. Ustawicznie poszukują zadowolenia, a obietnica pizzy po ukończeniu zadania na niewiele się zdaje. Takie dzieci często działają nie myśląc w jaki sposób wpłynie to na innych, tak więc będą zabierać czyjeś rzeczy zupełnie nie zwracając uwagi na to czy sprawi to komuś przykrość czy nie, mówi Carol Stevenson której syn choruje na ADHD. Odkryła chorobę swego syna dopiero po telefonie od nauczycielki, która zasugerowała by sprawdziła czy syn nie cierpi na nadpobudliwość psycho-ruchową. Jak mówi Stevenson jeśli jej syn chciał zwrócić na siebie czyjąś uwagę po prostu złapałby kogoś za kaptur lub bluzę, nie myśląc zupełnie jakie mogłoby to mieć skutki.
Dlatego dzieci z ADHD mogą wydawać się bardziej agresywne niż inne, Stevenson zauważyła, że jej syn często bije inne dzieci. Wcześniej przypisywała to temu, że nie mówił do 3 roku życia, dopiero później dowiedziała się, że to typowe dla dzieci z ADHD.
Takie dzieci mają największy problem z zachowaniem uwagi i koncentracją. Mają problemy ze słuchaniem instrukcji i przestrzeganiem ich, nie potrafią zwracać uwagi na szczegóły i robią błędy spowodowane nieuwagą. Mogą mieć też problemy z organizacją swoich zadań. Ich plecaki, biurka i zeszyty wyglądają jak po wybuchu bomby, jakby mieszkał w nich mały potwór gryzący wszystko co popadnie.
Na ten rodzaj ADHD częściej cierpią dziewczynki niż chłopcy a nauczyciele często określają je jako roztargnione. Największym problemem dla takich dzieci może być odrabianie zadania domowego, ponieważ za dużo w nim czynności do zapamiętania. Najpierw należy zapisać i zapamiętać co jest zadane, przynieść do domu odpowiednie książki, zapamiętać by to zadanie odrobić i zabrać ze sobą do szkoły. A każdy proces wymagający wykonania kilku czynności może być trudny dla nieuważnego dziecka. Takie dzieci mogą być zapominalskie również w szkole, można mówić im o zadaniu a one zachowują się jakby o nim nigdy nie słyszały, bo tak właśnie się czują.
W domu dziecko z upośledzonym brakiem uwagi są zapominalskie, gubią zabawki, ich pokój jest zawsze niepoukładany i dziecko ma problem z koncentrowaniem się na grach i zabawach. Jedynym wyjątkiem są gry komputerowe, które są wyjątkowo dobrym bodźcem dla dzieci z ADHD bo dostarczają ciągłych zmian.
W szkole dziecko zmuszone jest do siedzenia w klasie jego umysł nie jest zaangażowany przez cały czas, więc może krążyć wokół innych tematów. Podczas grania na komputerze każdy ruch ręki powoduje ruch na monitorze. Jeżeli ręka dziecka przesuwa się w bok, postać przesuwa się w prawo wraz ze swym pistoletem. Jeżeli dziecko naciska przycisk, efektem jest wystrzał albo jakiś inny widowiskowy ruch. Wszystko co zrobi, przynosi jakieś skutki na ekranie komputera. Tak więc jeżeli jest rozproszone i zareaguje na to, od razu widzi odpowiedź na ekranie, co szybko zmusi go do ponownego skoncentrowania uwagi na grze.
Podczas gry dzieci z ADHD są ciągle rozpraszane przez wydarzenia na monitorze, na którym dzieje się wiele więcej ciekawych rzeczy niż w prawdziwym otoczeniu. I jeżeli do takiego dziecka podchodzi mama skłaniająca go do zrobienia zadania domowego, jego uwagę szybko przyciąga gra a co za tym idzie, nie słyszy reszty jej wypowiedzi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz