Dziecko a telewizja

Dziecko powinno możliwie jak najmniej czasu spędzać przed telewizorem. W ciągu dnia powinno dużo czasu spędzać na zabawie. Jeżeli dziecko będzie miało ciekawe zajęcia i dobrze zorganizowany rozkład dnia, telewizja nie będzie dla niego specjalną atrakcją.

Telewizor nie powinien być traktowany jako elektroniczna opiekunka dla dziecka. Telewizja nie zastąpi kontaktu z bliską osoba, czy rówieśnikami.

Niektóre programy telewizyjne kształcą i uczą. Ale nawet z najlepszych audycji dziecko nie skorzysta tak wiele, jak ze wspólnej zabawy z rodzicami czy rówieśnikami. U dzieci starszych telewizja może spełniać funkcje edukacyjne przede wszystkim wówczas, kiedy jej programy ( treści) będą stanowić punkt wyjścia do samodzielnej pracy nad książką czy atlasem.

Ustalamy wcześniej, jakie programy dziecko będzie oglądać w ciągu tygodnia. Dzieci w wieku od 3-6 lat mogą spędzać pół godziny dziennie przed telewizorem, głównie we wczesnych godzinach przedpołudniowych. Nie powinny oglądać telewizji przed pójściem spać, a zamiast tego rodzice powinni przeczytać dziecku bajkę lub porozmawiać o minionym dniu.

Dziecko nie powinno samo siedzieć przed telewizorem, szczególnie w ciemnościach. Dzieci razem z rodzicami powinny oglądać programy. Niekiedy potrzebne są wyjaśnienia lub dziecko ma ochotę porozmawiać o tym, co dzieje się na ekranie. Jeżeli nie ma chęci samo mówić, zapytajcie je, co było szczególnie ciekawe lub co mu się najbardziej podobało. Jeżeli dziecko opowie zdarzenia, które widziało w telewizji, będzie je w stanie dokładniej zrozumieć, przetworzyć je lepiej i wieczorem szybciej zaśnie. Natomiast rodzice będą mogli zorientować się, czy program nie był zbyt trudny i czy nie wywołał uczucia strachu u dziecka.

Programy telewizyjne nie powinny mieć wpływu na przewidziany rozkład dnia. Ciekawa audycja nie może być przyczyną odłożenia zaplanowanej np. wycieczki. Pory posiłków i innych stałych pozycji w harmonogramie dnia nie powinny być ustalone w zależności od programu telewizyjnego. Unikać należy spożywania posiłków przy włączonym telewizorze a już Szczególnie, kiedy przy stole zbiera się cała rodzina. Nierzadko jest to jedyna okazja, by porozmawiać o wydarzeniach dnia.

Telewizja nie powinna być wykorzystywana w kategorii kary i nagrody. Jeżeli dziecko będzie wiedziało, że za dobre zachowanie może obejrzeć ciekawy program telewizja urośnie w jego oczach do czegoś wspaniałego i stanie się celem, do którego należy dążyć. Jeżeli rodzice zauważą, że dziecko ma kłopoty z koncentracją lub źle śpi, powinni na jakiś czas wyeliminować oglądanie telewizji. Nie może to być traktowane jako kara.

Dzieci, które dużo czasu spędzają przed telewizorem mają zbyt mało ruchu. A dla małego dziecka ruch jest niezbędnym warunkiem prawidłowego rozwoju. Zły kąt widzenia i niewygodna pozycja podczas oglądania telewizji są przyczynami złego samopoczucia. Dzieci powinny leżeć przed telewizorem na brzuchu, siedzieć "po turecku" lub kucać. Te pozycje zapewniają większą swobodę ruchu. Odległość od telewizora powinna wynosić pięciokrotną długość przekątnej ekranu( przy przekątnej 70cm-3,5m). Jeżeli dziecko ogląda telewizję leżąc na brzuchu, odbiornik powinien być ustawiony na wysokości 60-80cm.

Więcej informacji na dziecko przed telewizorem.

MIESIĄC 1 życia dziecka

Możesz być nieco rozczarowana wyglądem swojego maluszka zaraz po porodzie. Dziecko może mieć zniekształconą i stosunkowo dużą główkę, opuchnięte powieki, mocno zaróżowioną, pomarszczoną skórę. Niektóre noworodki mają na twarzy zaskórniaki – to skutek niedojrzałej pracy gruczołów łojowych. Nie musisz się tym przejmować. Wszystko to wkrótce zniknie. Na dłużej pozostaną na główce dziecka dwa miękkie miejsca, tzw. ciemiączka. Większe z nich, tzw. ciemię duże, całkowicie zarasta dopiero w drugim roku życia.
Rączki i nóżki noworodka są pulchne, pokryte fałdkami tłuszczu, zgięte we wszystkich stawach. Dziecko od początku bardzo energicznie nimi porusza. Oddycha również energicznie i szybko: do 45 razy na minutę. Jego oddechy są nieregularne i płytkie, a krótkie okresy bezdechów są całkowicie normalne w tym okresie. Pod koniec pierwszego miesiąca życia główka dziecka staje się kształtna, obrzęki i zaczerwienienia znikają. Maluch waży o ok. 700 g więcej i jest większy o 2 cm. Reaguje na dźwięki, odkrywa swoje ciało, zwłaszcza rączki, które chętnie wkłada do buzi. W pierwszym miesiącu dziecko umie unosić główkę leżąc na brzuchu oraz zaciskać rączkę na przedmiocie. Może nawet umieć złączyć obie rączki.

Wzrok
Wzrok noworodka jest słabo rozwinięty, maluszek wykazuje słabą wrażliwość na kontrasty i nie rozpoznaje szczegółów, ale potrafi wodzić za wolno przesuwającą się zabawką (w odległości 20-30 cm). Poza odróżnianiem różnych odcieni bieli i czerni, nie odróżnia kolorów. Jego oczy są nadwrażliwe na światło, a nadrważliwość ta, spowodowana tym, że dziecko do momentu urodzenia przebywało w mroku, utrzymuje się około miesiąca. Oko noworodka nie wydziela jeszcze łez. Dziecko zapłacze prawdziwymi łzami dopiero w drugim lub trzecim miesiącu życia. Ruchy gałek ocznych są nieskoordynowane, może się więc wydawać, że maluch ma zeza.

Słuch
Dziecko słyszy od urodzenia, a właściwie dużo wcześniej (już między 12. a 16. tygodniem życia płodowego słyszy szum krwi przepływającej przez łożysko). Słuch noworodka jest jednak przytępiony. Dopiero w drugim kwartale pierwszego roku życia usłyszy czyste i wyraźne dźwięki i będzie żywo na nie reagować. Maluszek rozpoznaje Twój głos, słysząc Cię stara się odwrócić główkę w Twoją stronę, chętnie też obserwuje Twoją twarz.

Więcej informacji znajdziesz na fajna mama.

Twarz noworodka

Oczy noworodka przychodzącego na świat są zazwyczaj niebieskoszare, jednak kolor zmienia się w ciągu pierwszych kilku miesięcy. Noworodek widzi od urodzenia, ale wzrok kształtuje się w pełni w ciągu kilku lat od urodzenia. Istotne dla młodego rodzica jest to, że pociecha może zaraz po urodzeniu zezować i jest to normalne chyba, że zezowanie utrzymuje się do 6 miesiąca, lub zdarza się często. Słuch u noworodka występuje od razu, natomiast reakcje na dźwięk mogą być niezrozumiałe bo dziecko nie potrafi jeszcze rozróżniać dźwięków (rozpoznaje jednak głos matki). Niebezpieczeństwem dla słuchu dziecka mogą być wycieki z ucha, o których należy informować lekarza. Część noworodków rodzi się bez włosów a część je posiada od razu, nie należy się obawiać jeśli włosy noworodka wypadną, bo dzieje się tak zwykle po urodzeniu, a włosy odrosną.

Zobacz również pielęgnacja oczu niemowląt.

Objawy ciąży

Kobieta może przypuszczać, że zaszła w ciąże, gdy nie pojawia się kolejne krwawienie miesięczne. Poczęcie dziecka nie jest jednak jedynym powodem zatrzymania miesiączkowania, co więcej, u części kobiet w czasie I trymestru ciąży nadal pojawiają się krwawienia. Zmiany hormonalne w pierwszych tygodniach ciąży powodują wzrost wielkości i tkliwości piersi oraz poranne nudności. Z powodu zmiany ułożenia narządów miednicy dochodzi do ucisku macicy na pęcherz, może to powodować zaburzenia w oddawaniu moczu. Ostatnie dwa objawy przypuszczalne to uczucie zmęczenia oraz ruchy płody wyczuwane około 18 tygodnia ciąży, początkowa jako "bąbelki" lub "trzepotania".

Prawdopodobne objawy ciąży to powiększenie się obwodu brzucha, zmiany w obrębie szyjki macicy stwierdzone podczas badania ginekologicznego oraz dodatni wynik próby ciążowej.

Za pewne objawy ciąży uważa się możliwość wysłuchania tętna płodu przez powłoki brzuszne matki (około 18 tyg. ciąży), wyczuwanie ruchów płody przez lekarza ginekologa oraz uwidocznienie płodu w badaniu USG.

Więcej informacji znajdziesz na Fajnamama.pl.

Wypadanie mleczaków

Wielu rodziców sądzi, że nie ma wpływu na stan mleczaków u dzieci. Uważają oni, że jeśli sami mieli słabe zęby, pociecha też jest na to skazana. To duży błąd! Próchnica nie jest dziedziczna. Sprzyja jej brak higieny i nadmiar słodyczy. Jak pielęgnować pierwsze zęby?

To ważne, żeby chronić pierwsze ząbki dziecka. Jeśli teraz będzie miało próchnicę, przeniesie się ona na stałe zęby. Mleczaki są podatne na tę chorobę, bo są mało zmineralizowane. To dlatego do dentystów trafiają już dwulatki z dziurami w zębach. Nie należy więc czekać, aż coś złego zacznie się dziać, tylko trzeba działać.

POCZĄTEK

Aby pociecha miała ząbki jak perełki, należy zadbać o nie zanim się pojawią. Po każdym karmieniu (szczególnie sztucznym) należy przecierać niemowlęciu dziąsła gazą zamoczoną w letniej, przegotowanej wodzie lub naparze z rumianku. Na próchnicę narażone są zwłaszcza maluchy zasypiające z butelką, więc należy unikać tego.

PORA OSWOIĆ SIĘ ZE SZCZOTECZKĄ

Gdy pojawiają się pierwsze mleczaki, należy czyścić je dziecku już nie gazą, ale szczoteczką, by zaczęło się do niej przyzwyczajać. Około 12. miesiąca dziecko chętnie naśladuje rodziców i w tym momencie warto pozwolić mu, by samo spróbowało swych sił w pielęgnacji. Nie szkodzi, że na początku będzie używało szczoteczki jako gryzaczka albo czyściło nią wszystko dookoła - przy pomocy rodziców powoli nauczy się prawidłowo posługiwać tym "skomplikowanym" narzędziem. Na początku nie używajcie pasty - wystarczy przegotowana woda.
Niech mycie zębów stanie się rodzinnym rytuałem. Pilnuj, by dziecko szczotkowało je rano i wieczorem oraz po zjedzeniu czegoś słodkiego. Na początku trzeba pomóc 2-, 3-latkowi i poprawiać wspólnie czyszczenie zębów, a starsze dziecko kontrolować, czy dobrze je wyszczotkowało. Pamiętaj, by wymieniać szczoteczkę co 3 miesiące.

JAKA PASTA

Nie każde dziecko potrafi wypluwać pastę. Niektóre umieją to około 2. roku życia, inne gdy skończą 3 lata. Zanim maluch posiądzie tę sztukę, używajcie pasty dla dzieci, która nie zawiera fluoru. Pastę z jego dodatkiem (z dawką dla dzieci) kup, gdy malec nauczy się płukać buzię. Nie używaj pasty dla dorosłych.

PIERWSZY RAZ U DENTYSTY

Warto do niego pójść już w 2. roku życia, gdy dziecko ma kilkanaście ząbków. Stomatolog sprawdzi, czy są zdrowe i prawidłowo zbudowane. Należy wybrać sprawdzony gabinet, aby dziecka nie zniechęcić do kolejnych wizyt. Dentystę warto odwiedzać systematycznie co 3-6 miesięcy.

OCHRONNE ZABIEGI

Stomatolog może zaproponować dodatkowe zabezpieczenie mleczaków przed próchnicą. Można je chronić przez lakierowanie lub lakowanie. Lakierowanie to pokrywanie ząbków preparatem zawierającym fluor. Koszt zabiegu to ok. 80-100 zł.

Przeprowadza się je co pół roku, jeśli dziecko nie ma tendencji do próchnicy. Jeśli ma z nią kłopot - częściej - co miesiąc lub dwa. Lakowanie (ok. 80 zł/ząb) polega na wypełnieniu naturalnych, zbyt głębokich bruzdek w zębach trzonowych płynnym materiałem światłoutwardzalnym, aby zapobiec gromadzeniu się w nich bakterii i tym samym - rozwoju próchnicy.

GDY ZAATAKUJE PRÓCHNICA

Dentysta znalazł ubytek? Nie należy się martwić, że dziecko będzie cierpiało podczas borowania - mleczaki są mniej unerwione niż zęby stałe i dziecko nie odczuwa bólu jak my. Nawet jeśli zęby okażą się mocno zniszczone przez próchnicę, warto je leczyć a nie usuwać. I dobry dentysta taką właśnie podejmie decyzję.

CO JEŚĆ A CZEGO UNIKAĆ

Higiena to nie wszystko. Ogromnie ważna jest dieta. Przy tworzeniu się szkliwa niezbędny jest wapń. Jego źródłem jest mleko, produkty zbożowe, ryby, szpinak i buraczki. Do prawidłowego przyswajania wapnia konieczna jest witamina D. Niemowlę dostaje je w kroplach lub tabletkach. Później należy zadbać, by dziecko jadło tłuste ryby i żółtko jaj. W diecie nie może brakować też fosforu (mięso, ryby, jaja), magnezu (pełnoziarniste pieczywo, szpinak, banany) i fluoru (ryby morskie, herbata). Dla zdrowia dziąseł niezbędne są witaminy: A i C. Ograniczyć należy słodkie przekąski.

Objawy ADHD u dziewcząt i chłopców

Dzieci z ADHD nadaktywno-imuplsywnym są wyjątkowo aktywne, nauczyciele określają ich jako niespokojne, nie potrafiące usiedzieć na miejscu, w nieustannym ruchu. Ta ciągła wysoka aktywność nie tylko powoduje problemy w szkole, sprawia problemy zawsze wtedy kiedy dziecko musi usiedzieć na miejscu przez dłuższą chwilę np. podczas mszy czy jazdy samochodem. Takie dziecko może się wychylać przez okno, narzekać a nawet płakać.

Dzieci z takim rodzajem ADHD nie są cierpliwe - mogą za szybko odpowiadać w klasie nie podnosząc rąk, wpychać się do kolejki i przeszkadzać innym kiedy mówią. Ustawicznie poszukują zadowolenia, a obietnica pizzy po ukończeniu zadania na niewiele się zdaje. Takie dzieci często działają nie myśląc w jaki sposób wpłynie to na innych, tak więc będą zabierać czyjeś rzeczy zupełnie nie zwracając uwagi na to czy sprawi to komuś przykrość czy nie, mówi Carol Stevenson której syn choruje na ADHD. Odkryła chorobę swego syna dopiero po telefonie od nauczycielki, która zasugerowała by sprawdziła czy syn nie cierpi na nadpobudliwość psycho-ruchową. Jak mówi Stevenson jeśli jej syn chciał zwrócić na siebie czyjąś uwagę po prostu złapałby kogoś za kaptur lub bluzę, nie myśląc zupełnie jakie mogłoby to mieć skutki.

Dlatego dzieci z ADHD mogą wydawać się bardziej agresywne niż inne, Stevenson zauważyła, że jej syn często bije inne dzieci. Wcześniej przypisywała to temu, że nie mówił do 3 roku życia, dopiero później dowiedziała się, że to typowe dla dzieci z ADHD.
Takie dzieci mają największy problem z zachowaniem uwagi i koncentracją. Mają problemy ze słuchaniem instrukcji i przestrzeganiem ich, nie potrafią zwracać uwagi na szczegóły i robią błędy spowodowane nieuwagą. Mogą mieć też problemy z organizacją swoich zadań. Ich plecaki, biurka i zeszyty wyglądają jak po wybuchu bomby, jakby mieszkał w nich mały potwór gryzący wszystko co popadnie.

Na ten rodzaj ADHD częściej cierpią dziewczynki niż chłopcy a nauczyciele często określają je jako roztargnione. Największym problemem dla takich dzieci może być odrabianie zadania domowego, ponieważ za dużo w nim czynności do zapamiętania. Najpierw należy zapisać i zapamiętać co jest zadane, przynieść do domu odpowiednie książki, zapamiętać by to zadanie odrobić i zabrać ze sobą do szkoły. A każdy proces wymagający wykonania kilku czynności może być trudny dla nieuważnego dziecka. Takie dzieci mogą być zapominalskie również w szkole, można mówić im o zadaniu a one zachowują się jakby o nim nigdy nie słyszały, bo tak właśnie się czują.

W domu dziecko z upośledzonym brakiem uwagi są zapominalskie, gubią zabawki, ich pokój jest zawsze niepoukładany i dziecko ma problem z koncentrowaniem się na grach i zabawach. Jedynym wyjątkiem są gry komputerowe, które są wyjątkowo dobrym bodźcem dla dzieci z ADHD bo dostarczają ciągłych zmian.

W szkole dziecko zmuszone jest do siedzenia w klasie jego umysł nie jest zaangażowany przez cały czas, więc może krążyć wokół innych tematów. Podczas grania na komputerze każdy ruch ręki powoduje ruch na monitorze. Jeżeli ręka dziecka przesuwa się w bok, postać przesuwa się w prawo wraz ze swym pistoletem. Jeżeli dziecko naciska przycisk, efektem jest wystrzał albo jakiś inny widowiskowy ruch. Wszystko co zrobi, przynosi jakieś skutki na ekranie komputera. Tak więc jeżeli jest rozproszone i zareaguje na to, od razu widzi odpowiedź na ekranie, co szybko zmusi go do ponownego skoncentrowania uwagi na grze.

Podczas gry dzieci z ADHD są ciągle rozpraszane przez wydarzenia na monitorze, na którym dzieje się wiele więcej ciekawych rzeczy niż w prawdziwym otoczeniu. I jeżeli do takiego dziecka podchodzi mama skłaniająca go do zrobienia zadania domowego, jego uwagę szybko przyciąga gra a co za tym idzie, nie słyszy reszty jej wypowiedzi.

Bezpieczeństwo dziecka w domu

Są to miejsca gdzie dziecko bywa najczęściej i gdzie, może stać mu się krzywda. Rodzice czasem nie pamiętają o niebezpieczeństwach czyhających na ich dziecko i ten artykuł ma na celu przypomnienie najważniejszych zasad.

Młodzi rodzice powinni przede wszystkim obejść całe mieszkanie i ocenić, które miejsca w domu są niebezpieczne! Trzeba uważać szczególnie, na szkło, elektryczność i środki czyszczące.
Rodzice, którzy mają małe dziecko muszą dostosować swój dom do jego potrzeb. Należy przede wszystkim zacząć od środków czystości (potencjalnych trucizn). Powinny znaleźć się w szafce zamykanej na klucz lub niedostępnej dla dziecka! Jeżeli w domu mamy schody czas pomyśleć o solidnych barierkach, ruchome dywaniki powinniśmy podkleić od spodu do podłogi lub przymocować je w inny sposób. Ważne jest, żeby gniazdka elektryczne były dobrze zabezpieczone (pamiętaj jeśli dziecko dostałoby się do niego nie ma szans), najlepiej poprzez ochronne nakładki. Szklane rzeczy umieść po za zasięgiem dziecka, a szklane drzwi dobrze jest okleić kolorową okleiną wówczas jeśli zostaną stłuczone szkło nie pokaleczy twojego dziecka.

Kuchnia

W kuchni ma miejsce najwięcej wypadków domowych, można ich oczywiście uniknąć, ale w tym celu musisz pamiętać o podstawowych środkach bezpieczeństwa. Dziecko nie może przebywać samo w kuchni, a zwłaszcza jeżeli coś się gotuje, smaży, piecze i stwarza niebezpieczeństwo. Stosując kilka prostych sposobów (najlepiej stosować je już teraz, żeby wyrobić sobie dobre nawyki) powinniśmy kłaść garnki i rondle uchwytami do ściany (tak, żeby dziecko nie mogło ich ściągnąć i wylać zawartości na siebie). Środki czyszczące i sztućce są szczególnie niebezpieczne i należy trzymać je w miejscu niedostępnym a najlepiej zamykanym na kluczyk. Pamiętaj, żeby dokładnie zmywać podłogę, czasem środki czyszczące stosowane do mycia naczyń, lub zmywania np. sadzy, rdzy mogą rozlać się na podłogę, należy pamiętać o dokładnym jej zmyciu. Pamiętaj, że dziecko raczkuje i wszystkiego dotyka rączkami, które szybko wędrują do buzi razem z zarazkami (ważne jest częste mycie rączek dziecku). Dziecko będzie Cię obserwowało jak i innych domowników, będzie chciało chwytać nóż tak jak tata i mama, ale do pewnego wieku nie może tego robić samo. Co więcej ważne jest wypracowywanie nawyków dotyczących obsługi urządzeń elektrycznych, jeśli wychodzisz a w kuchni zostawiasz włączoną mikrofalę, albo czajnik bierz dziecko ze sobą, albo wyłącz urządzenie. Kable o ile jest to możliwe chowaj za szafkami, żeby utrudnić dziecku. do nich dostęp. Nigdy nie pozwalaj dziecku brać gorących napojów samemu, mogą się oblać i poparzyć, nie poleca się także stosowania obrusów, które maluch może chwycić i ściągnąć na ziemię razem ze wszystkim co znajduje się na obrusie.

Kiedy zaczynasz uczyć dziecko obsługi urządzeń elektrycznych, parzenia kawy czy herbaty zawsze najpierw samodzielnie oceń czy dziecko jest już na to gotowe. Ważne jest, żeby nie sugerować się tym, że dziecko sąsiadów już samo robi sobie kanapki, bo każde dziecko rozwija się indywidualnie, jedno szybko opanowuje zdolności manualne (np. robi kanapki) inne maluje, jeszcze inne jest niezwykle rozmowne. Trzeba pamiętać, że to rodzic wie najlepiej kiedy dziecko ma zacząć opanowywać daną zdolność, kiedy już zdecydujesz się uczyć maluch konkretnych czynności pamiętaj o tym, żeby pokazać mu tę czynność wielokrotnie (przynajmniej kilka razy nim ono samo to zacznie robić) potem pozwól dziecko naśladować tę czynność w twojej obecności, a kiedy opanuje ją już w odpowiednim stopniu możesz obdarzyć je zaufaniem i czuć satysfakcję z dobrze wykonanego obowiązku rodzicielskiego :)

Bezpieczeństwo w domu

Usuń trujące rośliny domowe (jeśli takie masz), załóż osłonki na ostre krawędzie stołów, nie lekceważ tej uwagi dzieci często mocno kaleczą się o krawędzie mebli, pozostawienie kantów może doprowadzić do groźnego wypadku, a przynajmniej pewnych sińców i skaleczeń. Sprzęty, na które dziecko może się wspiąć powinny zniknąć z jego otoczenia. Małe przedmioty najlepiej usunąć z oczu dziecka, pamiętaj także o rzeczach, które dziecko może, rozkręcić lub urwać jeśli dajesz mu do zabawy np. plastikowy zegarek, uszkodzoną wagę, lub radyjko, które dostałaś „do gazety” lub zwyczajnie kupiłaś za grosze możesz, być pewna, że jest tam masa małych elementów i dziecko może wydobyć je ze środka, lub po prostu połamać przedmiot i zjeść jakiś element np. śrubkę. Dzieciom powinno się kupować zabawki dla dzieci, które sami musimy dokładnie obejrzeć ponieważ często mimo, że mają atesty później okazuje się, że są wycofywane ze sklepów bo nie spełniają norm (zwłaszcza zabawki z Azji). Należy kupować dzieciom zabawki dostosowane do ich wieku i sprawdzanie, czy uszkodzone (jeśli dziecko zepsuje zabawkę) również nie stanowią zagrożenia! Jeśli dziecko jest jeszcze maleńkie pod żadnym pozorem nie pozostawiaj go na łóżku, po twoim odejściu „na moment” dziecko może przeraczkować i spaść na podłogę.

Uwaga! Pamiętaj, żeby zabrać plastikową torebkę np. po zabawce, którą bawi się dziecko. Plastikowe torebki są bardzo niebezpieczne, jeśli maluch założy ją na głowę, może dojść do tragedii.

Zwierzęta w domu

Wbrew pozorom zwierzęta mogą także stanowić niebezpieczeństwo dla dziecka, chociaż nieświadomie. Zwierze może przygnieść malucha, np. śpiąc na nim, wnosi także masę bakterii (dzięki zarazkom przenoszonym przez zwierzęta domowe dziecko uodparnia się na choroby) należy zwierzęta szczepić i stosować regularnie środki odrobaczające i obroże przeciwpchelne! No i najważniejsze należy pamiętać, że zabawki dla psa nie nadają się dla naszego dziecka i nie powinno pod żadnym pozorem brać ich do rączek, także posłanie i miska psa powinny znajdować się z dala od dziecka.

Bezpieczeństwo w łazience

- Niemowlę nigdy nie może przebywać w wanience samo, nawet przez moment może utonąć już w wodzie o głębokości 8 centymetrów.
- Jeśli dziecko jest większe 1-4 lata może zacząć szperać po łazience, nie może znajdować dezodorantów, zmywczy, lakierów i innych środków ponieważ kontakt z nimi może okazać się trujący. Jeśli dziecko spożyje, którąś z substancji należy skonsultować się z lekarzem i przeczytać informacje na opakowaniu informującą jak należy postąpić w takiej sytuacji.
- Woda w której myje się dziecko nie powinna mieć powyżej 48 stopni Celsjusza.
- Zamek w drzwiach powinien otwierać się także od zewnątrz!

Kolka u niemowlat

Kolka jest ustępującym samoistnie zaburzeniem, które polega na wielogodzinnych napadach nieutulonego krzyku zdrowego niemowlęcia. Nikt nie wie, co powoduje tę dolegliwość, występującą u około 10% wszystkich niemowląt. Napady długotrwałego krzyku zaczynają się zazwyczaj kilka dni po urodzeniu; ich nasilenie zmniejsza się po 2 miesiącach, a z końcem 3. miesiąca życia dziecka całkowicie ustępują. Płacz rozpoczyna się zwykle wczesnym wieczorem, ale zdarza się również i w innych porach dnia.

Między okresami krzyku niemowlę cierpiące na kolkę zachowuje się zupełnie normalnie. Według jednej z aktualnych teorii zaburzenie to jest przejawem niedojrzałości układu nerwowego dziecka, który nie może wytłumić zbyt silnych dla niego bodźców. Ta nadwrażliwość mija z reguły wraz z rozwojem psychicznym, kiedy reakcje na przeciążenie bodźcami z otoczenia stają się prawidłowe.

Badania diagnostyczne

Zanim lekarz postawi diagnozę, że niemowlę cierpi na kolkę, musi wykluczyć inne przyczyny krzyku. Należy sprawdzić, czy dziecko nie jest uczulone na mleko - zarówno na pokarm matki, jak i na mieszanki, zwłaszcza jeśli płaczowi towarzyszą biegunka i gazy.

Trzeba koniecznie zasięgnąć porady lekarza, jeśli płacz przechodzi w krzyk, może on bowiem być wyrazem bólu (zwłaszcza jeśli trwa dłużej niż 3 godziny i jeśli zaczął się po upadku lub urazie).

Wydłużające się napady denerwującego krzyku, które rozpoczynają się po ukończeniu przez dziecko 4 tygodni życia, nie są objawem kolki. Ich przyczynę powinien ustalić lekarz.

Leczenie

Jeśli wykluczy się organiczne przyczyny krzyku, leczenie nie jest potrzebne. Dawniej dla uspokojenia cierpiącego na kolkę niemowlęcia podawano mu czasami fenobarbital lub podobne leki, obecnie jednak nie stosuje się ich ze względu na działanie zapierające i potencjalnie uzależniające. Leki uspokajające lub nasenne mogą się natomiast przydać wyczerpanej psychicznie i fizycznie matce.

Lekarz może też zasugerować rodzicom skorzystanie z poradnictwa rodzinnego, zwłaszcza jeśli niemowlę cierpiące na kolkę jest ich pierwszym dzieckiem. Jeżeli w ich rodzinie są starsze dzieci, które mogą czuć się zaniedbane i rozgniewane, należy zachęcić je do rozmowy ze specjalistą na temat ich mieszanych uczuć wobec młodszego brata czy siostry.

Poradnictwo jest szczególnie ważne dla rodziców, którzy stają się coraz bardziej zirytowani długotrwałym krzykiem niemowlęcia, ponieważ może to doprowadzić do maltretowania dziecka, często z tragicznymi następstwami.

9 Tydzień Ciąży

Głowa dziecka jest bardzo duża w porównaniu do tułowia, ułożona jest na klatce piersiowej. Dziecko ma od 22 do 30 mm, waży około 4 g. Mięśnie się już rozwijają, na USG można zaobserwować pierwsze ruchy dziecka, jednak ty ich jeszcze nie odczujesz.
Przygotuj się do wizyty u lekarza: przypomnij sobie o wszystkich przebytych chorobach?, jakie leki zażywałaś?, czy miałaś operacje? o chorobach genetycznych w twojej rodzinie.
OBJAWY:
Tępy ból w podbrzuszu, czasami pojawia się skąpa czerwona lub brązowa wydzielina.
U niektórych kobiet pojawia się nasilenie wyprysków lub cera robi się wyjątkowo gładka i kwitnąca. Rzadko pojawiają się brązowe przebarwienia wokół oczu, na nosie i policzkach, można temu zapobiec stosując kremy z filtrem, unikać słońca.

Sen niemowlęcia

Sen jest niezbędny do prawidłowego rozwoju organizmu małego człowieka, ważne by zapewnić mu odpowiednie warunki (ciche i nienasłonecznione miejsce o odpowiedniej temp) aby mógł przespać odpowiednią dla siebie liczbę godzin w ciągu doby.
Za każdym razem kiedy dziecko budzi się z krzykiem i płaczem należy sprawdzić co jest tego przyczyną.
Czas snu i czuwania:

- noworodek powinien spać 18-19 godzin na dobę
- niemowlę 2-5 miesięczne powinno spać 16 godzin na dobę (z czego 10 godzin w nocy) a czuwać 8 (po około1,5-2 godziny cztery razy dziennie)
- dziecko 5-9 miesięczne powinno spać 14-15 godzin ( w ciągu dnia trzy razy po 1-2 godziny) a czuwać 9-10 (cztery razy po 2-2,5godziny).

Pierwsze objawy ciąży

Objawy ciąży :
- Spóźniający się okres, mimo iż zawsze był o czasie
- Zmiany w biuście, na przykład ból, powiększenie lub obrzmiałość piersi
- Zmiana nastroju, zmęczenie, rozdrażnienie, nieuzasadniona złość mimo pozytywnego otoczenia
- Napady lenistwa, chęć spędzania większej ilości czasu "w pierzynach"
- Częsta zmiana apetytu. Od obżarstwa po brak łaknienia
- Nagminne i bezpodstawne nudności
- Bardzo częste oddawanie moczu
- Uczucie podobne do przeziębienia

Jak sprawdzić który to tydzień :
By dowiedzieć się który to tydzień należy wykonać badanie na poziom HCG (chriongonadotropina). Jeśli chcesz się po prostu dowiedzieć czy jesteś w ciąży wystarczy kupić test ciążowy, który sprawdzi, czy w moczu występuje HCG (produkowany od wczesnej ciąży) i tym samym da nam odpowiedź na owe pytanie.

Uwaga, test ciążowy :
Należy wziąść pod uwagę fakt iż ponad 50% ciąż ulega poronieniu podczas pierwszej miesiączki. By uchronić się przed niepotrzebnym stresem związanym z tą jakże ważną wiadomością powinniśmy odczekać minimum 6 dni. Dopiero po tym czasie możemy liczyć na (w miarę możliwości) prawdziwe i stabilne informacje.